Γιάννη, θα είσαι για πάντα εδώ…..

Του Κώστα Καραθωμά……

Όσο πετυχημένο κι αν ήταν κι αυτό το τουρνουά, αφήνει ένα γλυκόπικρο συναίσθημα και μια νοσταλγία… Σχεδόν 70 πιτσιρίκια έπαιξαν μπάσκετ για σένα, πάνω από 200 λεπτά φωνές, σφιρίγματα και γλυστρίματα παπουτσιών στον τάπητα αντί ενός λεπτού σιγή…

Και στο τέλος φώναξαν το όνομά σου…

Γιατί ξέρουμε πως έτσι θα ήθελες να γίνει…

Όπως παλιά, τρέξιμο και φωνές και γέλια στα “Μονά του καλοκαιριού” που οργάνωνε ο “άλλος ο πορωμένος” μέχρι αργά το βράδυ…

Κι όταν τελειώναμε, στον πάγκο, λύναμε κορδόνια κι ακολουθούσε ο κλασικός διάλογος:

“Καλά ήτανε… τουλάχιστον ιδρώσαμε…”

“Έλα βρε… Και ιδρωμένος, πολύ ωραίος είσαι…”

“Ωωω… Πάλι τσιγάρο θέλεις;;;”

…

…

Να σου πω την αλήθεια, αν κερνούσες τώρα, ένα τσιγάρο θα το έκανα…